Ben, hiç istanbula gitmedim, bilmem yani, haliçte balýk ekmek yemeyi üsküdarda çay icmeyi, ve Galatada raký içip sarhoþ olmayý.
Ben, hic istanbula gitmedim, ama bilirim, Orhan Veli li bir akþamda gözlerimi kapatýp Istanbul’u dinlemeyi veya ruhuma hicraný söylemeyi, Mualla ile sandalda.
Yalan, hemde kuyruklu bir yalan, Istanbul’a hiç gitmediðim, ben hergün istanbuldayým, sana her baktýðýmda, Sarýyerdeyim, sahilde , bir balýkçý lokantasýnda, ve biz, ikimiz, ben gözlerine hapsolmuþ, sen Istanbullu bir gardiyan.
Ahmet BÜYÜKYILMAZ 28.09.2008 / Lüneburg
Sosyal Medyada Paylaşın:
bueyuekyilmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.