baþkent’in yaðmur eksik olmayan
bir sokaðýnda sýðýnmýþtým gözlerine
güldüðünde ürkek ceylanlar kadar
hassastý kalbi ve avuçlarý
ýsýrganotu sýkarcasýna yumruydu
kýrýlgan þarkýlar çarptýðýnda duyuþlarýna
bakýþlarý buðulanýrdý Züleyha’nýn
sözleri inceltirken koyu akþamlarý
ýþýl ýþýl parlardý bütün yýldýzlar
bir öpüþü vardý ki sabahý
güneþi terkederdi karanlýklar
kýrmýzý ve nazenin bir gül’ün
üstünü örttüðü yalnýzlýklarda
yaðmur sonrasý
toprak kokardý bütün sokaklar
hep bir gülme telaþý kaplardý
kumral yüzümü esmer gözlerimin içini
için için titrerken düþlerim
yitirmezdi peynir ekmek yavanlýðýný
kýrmýzý çizgili siyah bir gece elbisesi
düþlerdi ve avuçlarýna yakýlacak kýnayý
yeþilken koklayacaktý
bir sabah uyandýðýmda
duydum ki
üç günlük gazeteyle örtmüþler üstünü
gördüm ki
ilk defa yakýþmamýþtý Züleyha’nýn
gülen yüzüne sessizlik
anladým ki
sen olmadan
aslýnda
hiçbir þey yokmuþ Züleyha
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.