Þiir yazmak ne kadar da þiirsel, okumaktan da güzel,
Sanki içimden kaynýyor, yazmadan duramýyorum,
Kendimi gözlemlediðimde yine diyorum ki kendime,
Bir bayan Yunus Emre gerekiyordu bana denk geldi…
Þaka yapýyorum kendime, kim kaybetmiþ ki ben alayým,
Madem seviyorum, üzerinde düþünmeksizin yazayým,
Yazdýkça yenileri kaynýyor boþalan yerinden zihnimin,
Kalbimin diyecektim, yine düþünemedim, karýþtýrdým…
Karýþtýrdým dedim de aklýma yemek karýþtýrmak geldi,
Tencerede kaynayan deðil, o zaten kendiliðinden piþer,
Demek istediðim kaþýkla karýþtýrýlarak piþirilen türden,
Piþmesi yetmez, bitmeden önce içine þeker karýþtýrýlan…
Sorun zaten bu, þiir yazmak hobilerimin baþýnda deðil,
Kaçýncý sýrada olduðunu bilemiyorum ama ilki yukarýda,
Zaten kilolarýmdan belli ne olduðu, tarife gerek yoktur,
Siz bu þiiri okuyun, ben de gidip bir kase sütlaç alayým…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.