Küçükler büyüðe hala saygýlý,
Sýmsýcak sevgiler var bizim köyde.
Gencecik yürekler temiz duygulu,
Kötüye muhabbet zor bizim köyde.
Onlar da unutmuþ atý düveni,
Onlarý çok sarsmýþ hayat dümeni,
Hatýr gönül nedir yok bilmeyeni,
Hatýr gönül yýkmak zor bizim köyde.
Paye vermiyorlar tazýya, ite,
Satmýyorlar ruhlarýný bir kata,
Kýymet vermiyorlar gemiye, yata,
Namussuz yaþamak zor bizim köyde.
Her zorlukta bir araya gelirler,
Kahýrý çileyi iyi bilirler,
Onurlarý için canlar verirler,
Namusa ihanet zor bizim köyde.
Çalýþýr tarlada gelini kýzý,
Hile hurda bilmez saðlamdýr özü,
Ne ise çekinmez söylerler sözü,
Eðri çubuk olmak zor bizim köyde.
Nemelazýmcýlýk aklýndan geçmez,
Baþkasýnýn alýn terini içmez,
Namert köprüsünden ölse de geçmez,
Eðri yoldan geçmek zor bizim köyde.
Vatana kem bakmak hala suç orda,
Mevlam býrakmasýn onlarý darda,
Hayalleri saklý kýrda bayýrda,
Haybeden kazanmak zor bizim köyde.
Kaný pahasýna onundur vatan,
Gözünde asalak gölgede yatan,
Azmidir ülkeyi ayakta tutan,
Beleþten kazanmak zor bizim köyde.
Bölücülük nedir, ihanet bilmez,
Zannetmeyin cahil oyuna gelmez,
Ters dönen çarklardan hiç yüzü gülmez,
Vatana hainlik zor bizim köyde.
Onlarý her zaman geride saydýk,
Bunca yýl cehalet içinde koyduk,
Bilerek vatanýn baðrýný oyduk,
Þimdi cahil olmak zor bizim köyde.
Hiç imkan sunmadýk yok ellerinde,
Memlekete hizmet gönüllerinde,
Özgürlük þarkýsý hep dillerinde,
Cahile itaat zor bizim köyde.
Ümit’im yeþerdi umutlar dalda,
Daha iyi günler geliyor yolda,
Yendik cehaleti herkes okulda,
Þimdi cahil bulmak zor bizim köyde.
Ankara - 30.11.2008
Ümit Zeki SOYUDURU