Engel Kafa da

Engelli sen, ben, o, katma çor aklýna!
“Özürlüdür” diyen, kof-boðaz þaþkýna...
Anlat, dinlet, söylet, þapþala taþkýna ;
Engel, boþ kafada, engelli yok kurban!

Mâdem ki özürlü ,kusurlu hiç deðil ;
Aklý, fikri, zikri, baþýnda þom deðil;
Tîr ninni divane olsa, hayvan deðil;
Engel boþ kafada,engelli yok kurban...

Duymaz, görmez, sakat nâðmeler dillerin.
Kusturur kösleri, öten bülbüllerin.
Ciðerden yakarlar, aklýnla sözlerin;
Engel boþ kafada, engelli yok kurban !

Gözünün gördüðü, zahirî perdesi...
Engelli gördüðün, âdem hak gözdesi.
Hoþ görsün, gözünle gönül göz perdesi ;
Engel boþkafada, engelli yok kurban...

Hor görüp söyleme, “özürlüdür bu kul”!
Ahlama,oflama sev , saygýyla sokul !
Daðlama, yaðlama, insan birer okul;
Engel boþ kafada, engelli yok kurban...
Rifat KAYA



Sosyal Medyada Paylaşın: