Gidiyorum diyorsun, bir nemrutsa yokluðun, Ateþ yanar kül olur, bu acýmda son bulur... Hadi git, yaþlarýmla, dolacaksa boþluðun, Karlar erir sel olur, bu acým da son bulur...
Dur gitme diyemem ben, vicdansýzsa kasvetin, Ömrüme yudum yudum doluyorken gafletin, Ýçerden içeriye, çürütsede hasretin, Günler geçer yýl olur, bu acým da son bulur...
Dokunma anýlara, kirletirsin dünleri, Yakýnda aþkýmýza, duyarsýn gülenleri, Uzak dur, karartýrsýn, doðacaðým günleri, Devran döner kul olur, bu acým da son bulur...
Ölüme beþ kala dar aðacýnda umutlar, Aðlýyor yüreðimde hicran dolu bulutlar, Engeliyle bu beden, yolunda hep sukutlar, Daðlar çöker yol olur, bu acýmda son bulur...
Yakýndýr gözlerimde sonsuzluðun uykusu, Boþluðunu rüyamda göreceðim korkusu, Parmaklýklar ardýndan duyulursa kokusu, Güller solar dal olur, bu acým da son bulur...
Selasý okunuyor bitmez dediðin aþkýn, Kýblesi yokluðuna döndürülünce þaþkýn, Divane yüreðimde gözlerim kadar taþkýn, Çaðlar durur göl olur, bu acým da son bulur...
Hatýralar dilinde merhum diye gezerken, Utanmazmýsýn zalim anýlarý ezerken, Kaçýrdýn ellerinden gidiyorum çok erken, Seven kalbim çöl olur, bu acým da son bulur...
26.11.2008 00.50
Divane Gökhan Sosyal Medyada Paylaşın:
Gökhan Bodur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.