Afrika Çocukları
Kemikleri çýkmýþ derisi siyah.
Sessizliklerinde saklýdýr bin bir ah.
Seyredip geçeriz iþleriz günah.
Onlar insan ;ama biz neyiz bilmem!
Atarýz tonlarca ekmeði çöpe.
Olmaz kulaklara öðütler küpe.
Zom oluruz dem dem döneriz küpe.
Onlar insan; ama biz neyiz bilmem!
Açlýk kader midir sizce onlara.
Nasýl kýyarýz biz onca canlara.
Þimdi moda meyil lükse hanlara.
Onlar insan; ama biz neyiz bilmem.
En pahalý parfümleri süreriz.
Güçlüysek daima defter düreriz.
Lüks otellerde fýndýk kýrarýz.
Açlar insan ;ama biz neyiz bilmem.
Viski kadehleri peþ peþe gelir.
Mutlaka yanýnda hep havyar olur.
Sanmayýn bu dünya hep size kalýr.
O çocuklar böyle telef olurken.
Sosyeten sarsýlmaz vicdana gelsen.
Bir gün sen de mutlak kefen giyecen.
Ben bilemem o zaman ne diyecen.
Burda böyle vurdumduymaz oldukça.
Ankaar,26.11.2008 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.