ACABA MUTLUMUSUN

Kapýlar
Kapanýyordu
Bir bir
Yollar
Ayrýlýyordu
Ýhanetlere
Sen gülüyordun

Açmaya kýyamýyordun
Gül gibi
Kurursun diye
Söylemeye doyamýyordun
Kurþun gibi
Vurursun diye

Sana bir süprizi vardý
Býraktýðým emanetin
Yeþil bir çizgi gibi
Gitmeden
Arzýn merkezine

Asla haykýrmadým
Kapýlar kapanýrken
Arkasýnda deðildim
Omuzlarým yýkýktý

Ve baþým
Dik duruyordu hala
Yýldýzlarýn þarkýsýný söylerken

Bana
Bir avuç kül býraktýn
Anýlarýnla dolu bir ormanda
Her gün yanarken
Acaba mutlumusun
Sosyal Medyada Paylaşın: