-Başlıksız-

öyle bir acýktým sana
seni sevmeye
konuþmayý
inançlarýna ters özleyiþlerinle eskimemeyi
bak hala birgün geleceðim diyorum
deðiliz daha eþiðinde son oyun çýðlýðýmýzýn
ve ezilmiþ çimenler kokarken
susuþumuzun heveslerimize küskün ýrmaðýnda
bak hala birgün geleceðim diyorum
sakla yokluðumu derinden hissetmiþliðini
seni bir tomurcuðun açýlýþýnýn narin yolculuðunda
alacaðým kendinden sakla sendeki yokluðumu
farkýnda olmadýðýn ilk ve son yolculuðumu

gece geç vakitlere dek otururduk
bakýþlarýmýzýn özlemleri hayrete düþüren sýnýrsýzlýðý
yitirirdi inandýrýcýlýðýný
ellerimizin üþüdüðü yerden baþlardý ayrýlýk
sonsuzluk parkýnda ikimiz kalýrdýk
kim güler kim aðlar bilinmezdi
iyi ve kötü anlamsýzlýk dinletisi olurdu
geleceði özlemek paylaþýmýmýza
günün aðarmasý taze kan kokardý
anlamazdýk sonumuzun geldiðini

sonsuzluk parkýnda avuçlarýmýz bomboþ uyurduk
hiçbir aptal halimize gülmezdi
birbirimize yakalanýrdýk
çapraz aldatýlmýþlýðýmýza
hem hayat hem biz
iðfal ederdik anýlarýmýzý
anýsýzlaþýrdýk
yer gök kalmazdý küfretmedik
zaman orda durur ama biz durmazdýk
biz demek
yaðmur ve çocukluk kýskacýnda
þekilsiz acýlarýmýz demekti

(yüzlerimizi görmediðimiz için
þekilsizdi acýlarýmýz
bakabilseydim içine gözlerinin
bir adý olurdu acýlarýmýn
en azýndan bir ünvanla ölürdüm
sahilsizlik o kadar yaralamazdý
çitlembik gülüþlü olanaksýzlýðýmýzý)

sonsuzluk parkýnda
dudaklarýmýz kalem olurdu
yüreklerimizin hýrslý sayfalarýna
gidiþin eðri kaldýrýmlarý dost bildirirdi
gönül aðrýlarýma
el ayak çekilirdi yalnýzlýðýmdan
ömür üvey kardeþim olurdu
ölümse analýðým
kimsesizliðin baþ konuðuyum artýk
sabah ziyaretlerinden vazgeçmese de umut
karartmasýndayým söylediðin türküleri duyamamanýn

sonsuzluk parkýnda salýncak kurdum
baþ köþesinde oturuþuna acýlarýmýn
kýt kanaat geçinirken özlemlerimin yarýnýyla
birgün geleceðim diyorum
ýsrarla
bir gün geleceðim kapýna
ilk adým tadýnda okþamak için
kapýyý açýþýný
son kez açýþýný
sana deðil kapýyý açýþýna geleceðim
sonsuzluk parkýna götürmek için umutlarýný
birleþtirmek için umutlarýmýzý
kendimizden hariç

sonsuzluk parkýnda bir son bulacaðýz
sonsuzluk tabutumuz olacak
kavuþmasýzlýðýmýz kefen bezimiz
adresimiz olmayacak
öyküsüzlüðümüz tek yerimiz
orda
sonsuzluk parkýnda olduðumuzu
kimseler bilmeyecek
hiçbir kuþ konmayacak dalýna çiçeðimizin
hiçbir hayal yaratamayacak
seviþmeye hazýrlanmaya
denizlerimizin kabarmasýný
yaralarýmýz haylaz
bizi kimse bulamayacak

sonsuzluk parkýnda
ellerimden tutacaksýn
þiirsiz yaþanmayacaðýný anlatacaksýn
ayný sensiz yaþanmayacaðýný anlattýðýn gibi
sensizlik sana raðmen bir sen’in olmayýþý olacak
kalmayacaksýn

bu defa son defa öleceðim…

Kaðan Ýþçen





(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Sosyal Medyada Paylaşın: