Perişan kişiliği ne müthiş sancıydı

Nihayet…
Akþam olmuþtu
Solgun umudumla
Yolunu beklediðim babam
Fevkalade yorgun bir halin
Saðanaðýnda nefes alýyordu

Ne
Bakacak takati
Ve ne de
Bana nazar edecek
Gözlerinde feri
Yýlgýnlýðýn kadrine
Teslim olmuþ
Periþan kiþiliði sancýydý

Ömrünü
Vakfetmiþti
Gece gündüz demeden
Vardiyaya kilitlendi
Baþýný sokacaðý,
Bacasýný tüttüreceði
Bir ev nihayetti

Lakin
Kifayet etmiyordu
Mutfak fakirlikten
Acýyla dem vuruyordu
Kurulan sofrada
Bir baþ soðan,
Haþlanmýþ patates vardý

Ekmek
Karýn doyurandý
Hüzün her
Nefesi kuþatýyor
Lakin susuyordu
Evladýnýn
Gözelerine bakamayacak
Kadarda solgun soluktu

Annem
Hep sokranýrdý
Keþkelere mütemadiyen
Ýtibar ederdi
Sabrýn ikliminde
Nefeslenmeyen
Ve kanaati bilmeyen kandý

Babam
Adamlýkta kalan
Anam nisa kimliðinin
Edebini hiçe sayandý
Benim nazarýmda
Babam haklýydý,
Anam nedametle yaþayandý

Ne kadar çalýþsa da
Mesaiye kalmak için
Yarýþsa da olmuyordu
Annem konu
Komþunun varlýklarýný
Babama hýnçla haykýrýyordu

O
Vakit annem
Hiç istemediðim halde
Gözümde küçülüyor
Aile saadetini
Hiçliyor, babama
Hiç samimi
Destek vermiyordu

Çok
Üzülüyordum
Çare adýna
Hiç bir þey bilmiyordum
Ama içime iþleyen
Hicraný yýllara
Sâri olarak
Acýyla demliyordum

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: