Düþündüm de.. Epey zamandýr Fikirlerimde... Bu,kalem defter.. Ve yazma aþkým Var ya iþte.
Ya hu ben.. Oldum olasý Çok dinler Az konuþurdum Þimdi bir, Hastalýk Sebebi yüzünden Oturdum ya böyle.. Ýstirahat halinde.
Yazmaya doymuyorum Ama itiraf edeyim ki.. Çok konuþuyormuþum gibi Hissetmeye baþlamýþtým kendimi Kabahatliyim sanki Ama duramýyorum ki... Yazmalýyým.
Hey Allahým.. Ne yapayým þimdi?
Ýþte ben böyle... Kendi kendime Döküp duruyorum Kaðýtlara içimi Okunuyorum... Sevilenim hem.
Lakin illa da... Burukluk Dalmaya baþladý Gönlüme Diyorum ki kendime? Of uzun lafýmýn kýsasý Lafazan mýyým? Gibiler oldum.. Niye desen? Alabildiðine hassasiyetim.. Sebebindendir Muhakkak ki.
Çünkü ben halen... Çok dinler Az konuþurum Kulaðýmdaki küpeler... Ýþte tek Bu yüzden.. Iþýltýlý... Gerçek.
24.11.2008.Ýzmir. Müfide DECDELÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müfide Decdeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.