Günün sona erdiðinde biter hayatýn. Her günün sabahý hayatýn baþý, Her günün akþamý hayatýn sonu, Her günün gecesi ise çýkýlmayan bir sonsuzluk. Ýþte o gece, dumanlý gece.
Baþýný döndürür senin. Çýkmak için yönelirsin her yöne Ama çýkamazsýn. Çýrpýndýkça kaybolursun. Bir yüz, bir ýþýk ararsýn. Korkarsýn. Avazýn çýkýncaya kadar baðýrýrsýn. Duyan olmaz seni dumanlý gecede.
Dumanlý gece almýþtýr seni içine. Býrakmaz, Adeta yaþamaný istemez senin. Mahkumsun orada, çýkamazsýn. Çýksan bile yaþayamazsýn. Yorar seni bu hayat. “Yalnýzlýk” olsun senin adýn. Býrak kurtulmayý oradan. Býrak da orada, Dumanlý gecede kal…
Sosyal Medyada Paylaşın:
şeminur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.