Birgün iki kýzkardeþ oturmuþlar sekiye,
Birinin adý Döndü, diðerinin Zekiye.
Büyük olan Zekiye, Döndü de küçük kardeþ,
Hem kardeþmiþ ikisi, hem de çok iyi sýrdaþ.
Baþlamýþlar sohbete, evliliðe gelmiþ laf,
Aslý esasý yok ya, hayal kurmuþlar saf saf.
Döndü baþlamýþ söze, her sözünde incelik,
Bu iþlerde usûldür, ablanýn ya öncelik.
"Abla," demiþ, "sen birgün, evlenip yuva kursan,
Bizleri unutmayýp, arada hatýr sorsan...
Yuvan huzur, mutluluk, güzelliklerle dolsa,
Tencere yuvarlanýp kapaðýn bulmuþ olsa...
Çocuðun olsa bir de, biraz zaman geçince,
Vakti, saati gelip, Mevlam nasip edince...
Erkek olsa bu çocuk, ismi ise Süleyman,
Büyüyünce olacak bir yiðit ki pek yaman!
Þöyle biraz büyüsün göndeririz çeþmeye,
Tembihleriz sýkýca, suya sakýn düþmeye..."
Ama böyle der demez, içine bir kurt düþmüþ,
Tatlý hayal bir anda faciaya dönüþmüþ...
"Tutmayýp tembihleri ya düþerse o suya?
Yavrumun feryadýný kim iþite, kim duya?..
Süleyman o sularda boðulur da kalýrsa,
Mevlam gencecik yaþta onu bizden alýrsa..."
Döndü bunlarý deyip, baþlamýþ aðlamaya,
Aðýt yakmýþ kendince yürekler daðlamaya...
Dizini dövüp demiþ; "Salmaným Süleyman’ým,
Pehlivan olacaktý kara gözlü civaným...
Suya giderdi her gün hem salýna salýna,
Canlar feda eylerim aðzýndaki balýna...
Daha mürüvvetini görüp sevinemeden,
Gitti, ele methini deyip, övünemeden...
Ablamýn gözbebeði, yeni yetmiþ tazesi,
Vay ben de deðil miydim onun bir tek teyzesi?.."
Döndü kýz dövünür de Zekiye hiç durur mu?
Gayrý ana yüreði sükûnetle vurur mu?
O da kaldýrýp vurmuþ ellerini dizine,
Katýlmýþ kardeþinin aðýtvârî sözüne;
"Anasýnýn yanýnda buzaðýsý, danasý,
Vay ben de deðil miydim Süleyman’ýn anasý?"
Ýki kýzkardeþ böyle aðlaþmýþlar bir zaman,
Þu acaip halleri gören olmasýn aman!
Garip acý dinince, kendilerine gelip,
Eðlenmiþler bu defa, yaptýklarýna gülüp...
10.11.2008 Hicran Seçkin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.