Sevgisi, gönüllerde buram buram tütüyor.
Onun gülünde, daim nazlý bülbül ötüyor.
Huzursuz hayatlara, huzur için yetiyor...
Onun adý nerde ki ; güzelleþir o bölge.
O güneþ! Muhtaç ona, bizim gibi her gölge.
O bir çeþme bir ýþýk, rahmet ondan akýyor.
Her âþýk için maþuk, vurulaný yakýyor..
Kimde güzellik varsa, ona doðru bakýyor...
Onun tadý nerde ki; tatlanýyor o bölge,
O güneþ! Muhtaç ona bizim gibi her gölge.
Ýnsan amma, insanlar arasýnda bir elmas!
Ýnanarak bakmayan, o nurdan feyiz almaz...
Feyiz alanlar ise, hiçbir zor yolda kalmaz.
Onun yâdý nerde ki; yeþillenir o bölge!
O güneþ! Muhtaç ona bizim gibi her gölge.
Sevgilim demiþ O’na, âlemleri yaratan;
Ahmet-i emin olmuþ, öksüz yetime vatan.
O’nsuz gemi deryada, olur sulara batan...
O’nun þâdý nerde ki; þekillenir o bölge.
O güneþ! Muhtaç ona, bizim gibi her gölge.!
Abdullah’ýn tek gülü, Amîne’nin yek gülü;
Ümmetin ortak gülü, arýnýn petek gülü.
Ýmar etti kalpleri, gül zar eyledi çölü...
O bir Sadi nerde ki, mutlu olur o bölge,
O güneþ! Muhtaç ona, bizim gibi her gölge…
Salih Yýldýz…..20.11.2008
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.