Ýklimin yalnýzlýðýna teslim mevsim
Kar taneleri gibi sessizce düsüyorsun gözlerime
Sevgin yaðýyor
Þehirleri,yollarý tüm daglarý sen
Aþk beyazý
kaplýyorsun…
Yokluðunun gölgesi bir yorgan gibi üzerimde
Pencereme ay düþmüþ
Yýldýzlar küs
Bir buluta satmýþ ýþýðýný gece kar/anlýk
Aðýr aðýr düþmekte düþlerime…
Sabahý bekliyorsun aðýr ve aksak z/amanlarda
Güneþe doð diyorsun
Bir umut bine bölünmelerde
Koynunda özlem
Güneþe koþuyorsun
Bir de bakýyorsun ki
Sen o günesin battýðý yerde deðil
Doðduðu yerin arkasýnda kalmýþsýn…
Aþk yine yarý yolda
Yine z/amansýz
Dudaklarýn susuyor,dilin biçare
Sesin eriyor
Boþ bir kuyu acýlýyor önünde düþ/sen
Bir adim da
Bin acým dökülüyor içine
Sesim içime çarpýyor
“Daha alnýna çizilmeyi bekleyen öyle çok kader var ki
sýrasýný bekleyen..”
Gitme diyor
Düþ bakracým aðýr ve dolu
Boþ bir çýkrýk çevriliyor içimin duvarlarýnda
Ýniyorum aðýr aksak
Yine içimde þiir ürpertileri
Dokundukça tenime ayaz, alem bihaber
Cümleler donuyor..
Her yanýma hasret yaðýyor…
Kar d/üþüyor
YILDIZ