Günlerden Cumartesiydi. Kar düþüyordu Ankara’ya. Kasýmpatýlar üþüyordu. Yüreðime sen doluyordun. Üstümüze aþk yaðýyordu. Haneme canan geliyordu. Sen geliyordun. Ankara allanýyordu. Dallanýyordu sevdamýz, Aþkýmýz dal budak salýyordu. Dalgalanýyordu sevda sancaðýmýz. Ruhum aþk salýncaðýnda sallanýyordu. Çünkü, Haneme sen geliyordun. Bir yirmi üç Kasým günü, Oldu gönlümün düðünü. Geldi ömrümün gelini. Hüznümü, yalnýzlýðýmý söküp alýyordu. Gönlüm ona ram oluyordu. Gözlerim gülüyordu. Ankara,23.11.2008 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.