sarý yaprak pamuk þeker yeþil portakal ve ilk serinlerle baþlar böyle gelip böyle giderdi her sonbahar
eylüller kitap kokar sýra kokar toz kokardý okullar
düþünenler onlar önder öndeydiler onlar sesleri öðretmenlerin hâlâ kulaklardalar hâlâ yaygýnlar bitmezce bir nefes yük aðýr yük çok yük yedi bucak kaç düvel dünyanýn her yanýnda çok þey var sorgulanacak böcekler kuþlar aðaçlar daðlar ovalar gök ve deniz ve insanlar
sarý yaprak pamuk þeker yeþil portakal ve ilk serinlerle baþlar böyle gelip böyle giderdi her sonbahar
eylüller kitap kokar sýra kokar toz kokardý okullar
düþen sarý yapraklar uzun iki çizgiden bir rüzgar silme odun yüklü koþulu atlar çember tekerlekli arabalar böyle baþlardý ilk sayfalarýnda kitaplar hava birden soðurdu üþürdük henüz ilk sayfalarý okurken
oyunlarla sýnýfa giren kocaman çocuk sýcacýk bir insan Recep öðretmen düþünürken yalancýktan ne de güzel kokardý kömür uclu aðaçtan kalem
sarý yaprak pamuk þeker yeþil portakal ve ilk serinlerle baþlar böyle gelip böyle giderdi her sonbahar
eylüller kitap kokar sýra kokar toz kokardý okullar
Tevfik öðretmen Muvakkar öðretmen öðretmen Güzide ve öðretmen Recep baþbaþaydýlar hep duruþlarý dik sürekli neyi tartýþýrlardý acep duyulurdu kimi “enstitüde altý çukurum var benim kiminde kayýsý dikildi kiminde nar þimdi hiç biri yoklar kara binalar kuru binalar”
bir andaçtý bitmeyen baþ öðretmenlerden Þükrü öðretmen ulu sedir sekseni aþmýþ koca kitap koca insan son anlarýnda bile hâlâ eðitmen hâlâ öðütmen hâlâ öðretmen alacasý bir sabah serçeler seslerini henüz duyururken okumaya aç okutmaya aç yaþatmakmýþ bir daha hevesini iki büklüm yararak sessizliði duyulmuþtu Þükrü öðretmenin titrek sesi gitmek istiyordu okula “býrakýn çekin elinizi çocuklar bekliyor beni!” yorgun bedenine yapýþmýþ öðretileri bir defter bir kitap koltuk altýndakiler baþ öðretmen bahçe kapýsýnda yalýnayak ve bitap duygularý hâlâ dipdiri hâlâ sýmsýcak tutabilene aþkolsun kucaklanmýþtý heykelliðinde kararlýlýðýnýn ibadet eder gibi yatýrýlmýþtý yataðýna ve öpülmüþtü elleri kozasýnýn örgüsü sanki sarmýþtý bilgi ipeðiyle bütün belleðini
varýp geçse kaç on yýl varýp geçse kaç birkaç bin yýl varlýðýnda insanýn sýrrý ve i mgesi buydu öðretmenin
ve yine eylüller kitap kokar ve yine baþlardý okullar ve yine gelip giderdi kitap kokulu portakal kokulu pamuk þekerli nice nice sonbaharlar
bir bayramý yaþar gibi
23 kasým 2008 Denizli
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet necip özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.