ADEM-Ý ÝMKAN
adem-i imkânsýn sen,
sayýsýz rýzýk içinde
mahrûm býrakýlmýþsýn herkesten...
nil sessizliðinde akar gece
ve gizler seni yýldýzlar,
zulmetler susar, fehmedemez seni.
topraða umut eker soðuk avuçlar...
giderler hayallere onlar,
kavuþmak için gülüþüne
ve üþürler yaz güneþinde sessizce.
tülbentten þeffaf,
yollardan uzun,
ararlar, ararlar bulamazlar...
ki onlar: Yusuf gibi güzel,
Hamzâ gibi güçlüdürler.
onlar ki sana yine de eriþemezler...
ben, tüm mahrumiyetimle,
ve çaresizliðimle ben,
kimim ki?
ben ki: onlarýn yanýnda dür-dâne,
ve mestâneyem ben, sâkisiz mecliste...
M.G...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.