Ben çocuktum genç kýz oldum haným ve anne Deðiþimim görüntümde olmuþtur belki ziyade Hassasiyetle yürüttüm akýlla fikiri ben de Çocukluðumun masumiyeti hep içimde benimle
Zenginliðe ziynete hiç de arsýz deðildim Belki de bu yüzden kýymetim bilinmedim Oldu be olsundu ya ben çok sevdim sevildim Aþkýn alasýna kandým aþkla öleceðime sevindim
Yolun ta baþýndan beri ne tavrým ne sözüm deðiþti Kimileri çok yedi de þiþti acep bu ne iþti? Bazýlarý da mideleri boþ iken kürkleri de tilki? Irak oldum bu zihniyetlerden halim hep teftiþti
Deðiþmem hiç bir çiçeðe o mis kokulu gülü Hele dili bal o sesiyle güle aþýk bülbülü Velhasýl hala sobam mýþýnga çýrpýmda alev,sonra külü Dündeyim bu gündeyim illa her daim düþünürüm ölümü.
23.11.2008.Ýzmir. Müfide DECDELÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müfide Decdeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.