Kaç zamandýr bilmiyorum, Bir kibrit kutusunda yaþýyorum... Bir adým da uçuç böceði, Ama ben uçamýyorum... Altýmda yeþil bir yaprak, Saðda,solda üç beþ delik, Bir trake dolusu Eskimiþ kaðýt kokusu, Zor da olsa soluyorum...
Ya sen beni kibrit kutusuna koyan Özü masum çocuk, Sen de o beton kibrit kutularýnda Nefes alamýyor musun?.. Kibrit kutusundan evlerde yaþamanýn Öcünü benden mi alýyorsun?..
Beni bir býraksan doðaya, Konacaðým minik eline, Ve usul usul dolaþacaðým teninde... Oysa þimdi sadece ölüyorum, Bu karanlýk, bu basýk yerde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
SERAY ANIL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.