Taþ, toprak üþüyor, Ayaz soðuk soðuk yakýyor da, Memed’im yalýn ayak koþuyor, Rüzgar gibi esiyor kara gecenin içinde...
Toplar þimþek þimþek patlýyor, Tepe, bayýr ateþe durmuþ Alev alev yanýyor. Yangýn göðe yükseliyor da, Memed’im geri durmuyor, Atýyor kendini ateþler içine...
Ýki keskin mavi göz, Tepeden yýldýzlarý izliyor... Yýldýzlardan parlak iki göz, Geceyi delip geçiyor... Gökten yýldýz düþüyor Askerimin üstüne... Gökten yýldýz düþüyor gözlerine... O gece onun gözlerinde, Aydýnlýk gelecek canlanýyor...
SERAY ANIL, 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
SERAY ANIL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.