Kirlenmek güzeldir diyordu bir reklam kirlenmek güzeldir o yüzden kirleniyorduk kirlendikçe büyüyorduk ama hep bir þeyi durmadan atlýyorduk büyüdükçe daha da kirleniyorduk ve artýk hiçbir þey güzel gelmiyordu... ve o yüzden hiç büyümemeliydik kirlendiðimiz yerde bitmeliydik...
hiçbir zaman sigara olamadým oldumsada asla zehirlemedim bitmemek için direndim, içme saðlýða zararlý dedim içtin... derin nefeslerle içtin... sanki bir yere yetiþecektin bir nefeste tükettin... oysa hiç yakmamalýydýn... içine çekmemeliydin parmaklarýnýn arasýnda deðil kalbinin üzerindeki cebinde yer almalýydým... ...................................................................................................................
dilim kanýyor! ne zaman dalsam hüznünle uykuya gözyaþýn beliriyor düþlerimde büyük bir acýyla durmadan dilim kanýyor... ............................................................................................... hep yabancýlaþýyorsun hep uzaklaþýyorsun her zaman yarým býrakýyorsun yukarýda ki dizelerim gibi ...........................................................................................
kýþ güneþi var dýþarýda þehir bir soðuk bir sýcak karmakarýþýk bekliyorum yaðmuru yaðmýyor bekliyorum geliþi gelmiyor durmadan saçmalamaya çalýþýyorum boþuna uðraþýyormuþum zaten saçmalýyorum ................................................................................
düþ(üþ)lerimde kayboldukça sende uzaklaþmýþým halbu ki düþ(üþ)lerimde; hep sana tutunmak istemiþtim. ama görüyorum ki yanýlsamalar dünyasýnda dört duvara týkanmýþým... ......................................................................................... tümceleri kaldýrýyorum; saçmalýðýna aldýrmadan cümlelerimin... bayatlamýþ bir yorgunluk çöksede üstüme, her daim tazelenmeye hazýr sevdam... ............................................................................. ölüm nedir ki ya râb?... çürümeye yüz tutmuþ bir et yýðýný... o zaman ölüm yerine yaþat beni... hergün ölümü tadayým giden yarýn yollarýnda... ..................................................................... birþeyler dolanýr damarlarýmýzda kan deðil, bize anlatýlan yanlýþtýr aslýnda... kan hayati bir sývýdýr ama ben hayattamýyým ki ................................................................... ß..... ße..... ßek..... ßekl..... ßekle..... ßeklem..... ßekleme..... ßeklemey..... ßeklemeye..... ßeklemeyec..... ßeklemeyece..... ßeklemeyeceð..... ßeklemeyeceði..... ßeklemeyeceðim.....
Kar yaðýyor!... umurumda deðil... ama; yinede ört üstünü... çünkü; sen çok üþürsün bu zamanda... ............................................................................
ve; son sözünü söyledi tanrý; buyruðuna uymayan iblise... kovuldun!..
ve; son sözümü söylüyorum ben, yüreðimde ki sevdamý anlamayan sana... kovuldun!.. ama; gitmemek için diren sevgili... ....................................................................... Güneþ her gün suratýna pislik bir gülümseme takarak, inatla doðuyor odama. o an gökyüzüne benzetirim kendimi. gökyüzü gibi mavi, daldýkça mavinin içine nefes almaný imkansýz kýlan, katran karasý bir sonsuzluk, zifiri bir yalnýzlýk içimde. sorulmadan verilen yaþama hakkýný, ölüm hakkýmý elime alarak ödeþmek istiyorum hayatla. gündüzün yalancý maviliðine kapýlmaktansa, gecenin maskeziz karanlýk yüzünde iþe yaramaz benliðimden sýyrýlarak ölmek istiyorum. avuçlarýnda kokumu býrakarak... .................................................................................................................................. yine bir gece yine bir kiþilik buhraný düþlerim karýþýk duygularým cývýk ve bedenim kývranmaktam kýrýþýk yatýyorum düþlerimle bedenimle ve senin hayalinle yatýyorum bakarsýn þansým vardýr uyanmam... .................................................................... Kuru bir buðu penceremin camýnda. ismini yazmak lazým aslýnda, ama yerimden kalkmaya mecalim yok. yokluðunun düþüncelerinde yorgun düþüyorum her zaman. kabullenmek daha da bir acý veriyor kabullenmeye çalýþtýðýmý kabullenmek... .......................................................................................
yeni yeni anlýyorum; hayat boþ bir kutudan ibaretmiþ... anamdan emdiðim süt burnumdan gelmedikçe; asla dolamayacak boþ bir kutu; o zaman affet sevgili; benim kutum çoktan doldu, sen gelmeden boþaltmaya gideyim ölüme... ve sevgili; lütfen yeni hayatýmda, bu kadar geç kalma sevdama... ............................................................................... Sosyal Medyada Paylaşın:
leylünehar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.