KEDİM BİLE YOK!...

Yalnýzlýðýn içinde,en yakýn dosttu bana
Derde ortaktý sanki,þifa gibiydi cana
O bana evlat oldu,inanýn bende ana
....Bir kedim vardý evde,çok sevmiþtim onu çok!...
....O da gitti elimden,artýk kedim bile yok!...

Bir oyuncaðý vardý,daðýttý onu söktü
Verdiðim bir tas sütü,içmedi yere döktü
Ölümün aðýrlýðý,sanki onada çöktü
....Bir kedim vardý evde,çok sevmiþtim onu çok!...
....O da gitti elimden,artýk kedim bile yok!...

Son bakýþmýþ demek ki,gözlerime bakmýþtý
Akþam ayný saatte,dolaþmaya çýkmýþtý
Zaman geçti gelmedi,bende þimþek çakmýþtý
....Bir kedim vardý evde,çok sevmiþtim onu çok!...
....O da gitti gelmedi,artýk kedim bile yok!...

Baþýna geleceði,önceden mi sezmiþti?
Kucaðýmdan inmedi,gözlerimi süzmüþtü
Sabah duydum kedimi,bir araba ezmiþti
....Bir kedim vardý evde,çok sevmiþtim onu çok!
....O da gitti elimden,artýk kedim bile yok!...

Ben mi çaðýrdým hüznü,hüzün bana geliyor
Buldu zavallý beni,hava atýp gülüyor
Biraz mutluluk görse,ince ince eliyor
....Bir kedim vardý evde,çok sevmiþtim onu çok!...
....O da gitti elimden,artýk kedim bile yok!...


ZEHRA BARDAKCI
21/11/2008
Sosyal Medyada Paylaşın: