Bu mektup, satýrbaþýndan vurulmuþtur.
Kan tutuyorsa þayet sakýn okuma!
Gereði yürek divanýmda sorulmuþtur.
Hükmün yazýlmýþtýr asýlý ilamýma.
Caným diyordum oysaki…
Oysaki gül gölünde yüzmek kadar güzeldi,
Tütün kokulu saçlarýmý göðsünde öldürebilmek.
Ne yakamoz, ne deniz, ne güneþ, ne ay dý,
Lirik bir þiirin mýsrasýnda senle seviþebilmek.
Canýmdýn oysaki…
Cam fanusta can göbeði karanfil.
Sevgim suyun,ruhum güneþti…
Bitmemeli, bitemez, bitmezdi,
Kör gözüme sokuluncaya dek ihanet.
Oysaki,
Aþk, böylesi ölümü hak etmemiþti.
Hak etmemiþti caným…
Caným çýksýn hak etmemiþti,
Caným çýksýn !
Þimdi,
Güveyi hicran olan düþ kurusuyum.
Düþlerimi kuruttun dokunma sakýn!
Gözlerinde ihanetin irin çiçekleri,
Kan gölünde can çekiþen bir þiir
Ve aþk þehrinin o son misafiri
Beni yaktýðý kadar seni de yaksýn !
Bilmem,
Kaç tecritte ter dökmelisin …
Söyle, hangi su arýtýr bedenini ?
Maktul yüreðimin sanýðý gözlerin,
Baksýn bakalým susmuþ muyum ?
Söylesene!
Ýhanetin yangýný çökmüþ mü yüreðine ?
Benim kadar tutuþmuþ mu ?
söylesene!
Sus….Sus ! Ýyisimi hiç bir þey söyleme !
Ey gafletin çocuðu, iblis oyuncaðý !
Müebbete men edildin artýk yüreðimden.
Yüreðim yalnýz yürü, bulursun yolunu !
Gayrý sana hayýr gelmez aþk katilinden.
Oysaki,
Aþk, böylesi ölümü hak etmemiþti.
Hak etmemiþti…
Caným çýksýn hak etmemiþti,
Caným çýksýn !
Bu mektup satýr sonunda yorulmuþtur.
Kan sýçramýþ kirpiðimin dibinden.
Yangýn yerinde düþler kurutulmuþtur.
Yüreðimin terk fermanýdýr yüreðinden !
Barut kukulu zarfýyla, bu mektup elden…
Özlem Pala
5.10.08