Bir çýnar aðacý vardý eskiden,
Yaþlýydý, yüreði çürümüþtü,
Kurumuþtu dallarý.
Bazý yerleri yeþil olsa da
Zar zor görüyordu ihtiyacýný.
Bahtiyardý kendince, memnundu yerinden.
Çok yolcu dinlendirmiþti gölgesinde.
Birkaç asýr böyle yaþadý çýnar…
Sonra insanlar gelip
Yaþlý çýnarý sökmek istediler kökünden.
Kalýn ipler baðladýlar beline;
Asýldýlar, asýldýlar güçleri yetmedi!
Ardýndan bir traktör getirip
Onunla çektiler aðacý.
Zavallý çýnar dayanamayýp,
Bir feryat sesiyle çatýrdayarak
Can verdi oracýkta.
Aldýlar, götürdüler uzaklara…
Ama rahmetli çýnar
Yaþadýðý yerden bir avuç topraðý,
Sýkýþtýrýp kökleri arasýna
Öyle gitmiþti oradan!
Halil Gülþen