GECEDEN
Ve kahkahalar yükseliyordu
Tatlý,sessiz bir gecede.
Sofrada üzüm þerbeti.
Kadeh þýngýrtýlarý kahkahalarý bölerken
Her þey ne kadar da masumdu…
Ýblis çatalýný bilerken bir köþede
Öbür yandan pis pis sýrýtýyordu.
Kendine pay çýkarmaya çalýþýyordu anlaþýlan.
Karanlýk çöküp sarýnca her yeri
Kardeþliðini ilan etmiþ korku iþ baþýndaydý bile.
Karanlýk,korku demekti.
Korku,içmek.
Ýçmek ve kendinden geçmek…
Gece,daha önce olduðu gibi,
Yine çok fedakardý
Temizdi,akpaktý
Bir o kadar da kirli,
Kirletilmiþ…
Oysa çöpçüler hep mesaideydi.
Ýyi para kazanýrlardý bu þehirde.
Kara köpek korsan takýnýrdý ara sýra.
Kimlik sorulmayan kimliksiz sokaklarda
Her þey,herkes kimliksizdi.
Ýsimsizdi…
Sonra bitmek bilmeyen gecelerde
Hayyam’dan þiirler okunurdu.
Þiirler okunurdu,içilirdi.
Ýçilirdi,kendinden geçilirdi.
Kadeh devirmek gurur vericiydi.
Kara köpeðin havlamalarý kesilirdi.
Oysa çöpçüler gitmek bilmezdi.
Hýþýr hýþýr süpürge sesleri…
Bilmezlerdi ki günahlarý süpüremeyeceklerini!
Kahkahalar inadýna semaya yükseliyordu.
Gece bitmek bilmiyor,
Çöpçüler inat olsun diye gitmiyordu.
Unutulmuþ bir ‘gün’ vardý
O da sanki doðmaktan utanýyordu.
Bu isimsiz
Bu kimliksiz þehirde
‘Yukarýlarda bir yerde’
Unutulmuþ biri vardý…
…………………………………..tiryakipaþa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.