İSTANBUL

ben bir destaným,
beni yazanlar rahmetle yazdý
mezarýmý rahmet diyenler kazdý...

...



isyanlarýyla kucaklaþtý Ýstanbul,
alnýndan öptü, eyvallah dedi.
Boðaz’ ýndan geçen her nimete þükür deyip,
el deðmemiþliðini verdi.
karþýlýðýnda,
mülteci kampýna döþek oldu...!

bir "sandýk" içinde mi gttin Ýstanbul?
o sandýða mý konservelendin ayazda...?
sana kýþlarda yakýþýrdý ama...
zeval mi uðradý baharýna...?

kudretine aþýk olduðum þehir,
hangi damardan sýzdýn ince ince?
bir dalgayla vuracaksan karaya,
güneþ açma birdaha...



Ýstanbul" u sardým tütünüme,
iki parmaðýmýn arasýnda verdim ateþe...


dilek



Sosyal Medyada Paylaşın: