Yetim Çocuk

Zamanlarýn çarkýnda sönen yýllar
Sislerin perdesinde solan yýllar
Hatýralarým da hep yer edinen acý sahneler
Mahzun, mazlum duruþuyla zihnimin duvarýna yapýþan

Ne zaman, nerde görsem mahzundu
Herkes þad, o ise durgundu
Meçhullere yüzen sala benziyordu
Babasýný yitirmiþti küçük yaþýnda bu çocuk

Bir anacýðý vardý, birde gelinlik çaðýnda ablasý
Anacýðýný, ablasýný hasret demleri ile kaynatarak
Küçük göz odadan çýkarak,
Bir avuç topraðýndan koparak
Gurbetin yapraklarýyla Ýstanbul’un ensesine kapanarak
Sancýlarýn terleriyle yoðrulmuþ,
Elleri, alný nasýrlý olan.
Maiþet temininin gayretiyle köþelere sýðýnmýþ yetim çocuk

Kimi yerde boynunda þeker kutusu çýngýraklý
Dolaþýrdý sokaklarca: “Þekerci keskin naneli, þekerci “
Kimi yerde ayaklý tezgah: Simit - poça satar dururdu
Ýstanbul’da kimseleri yoktu, kimsesizliðe gömülmüþ
Kaldýðý yer ise nem kokulu,
Duvarý yosunlu bekar odasýydý.

Yetim çocuk ellerini kafasýna sýkýþtýrmýþ
Saatlerce öylece durup saklanýrdý kendinden
Duman... duman üstünde efkarlý duruþu
Boynu bükük, ürkek bakýþlarýyla inilticiydi

Yetim çocuk gözleri Ýstanbul aynasýnda yaðmurluydu
Dertlerin kabuðunda bedenini sarsarak aðlardý
Hayatýn aðýrlýðýný taþýmaya çalýþan çocuk azimliydi de
Daha delikanlýlýðýn baharýnda...
On yedi yaþýnda olan çocuk

Sýlanýn baðrýnda tam on dört ay olmuþtu
Hicranýn çilesi yüreðini kanatmaya baþlamýþtý
Anacýðýnýn ve ablasýnýn özlemleri kanatlanmýþ
Uykusunu bölen rüyalardan sonra kalbine inmiþti
Gurbet hapsinden koparak dönüþe karar verdi
Kurban bayramýna da sayýlý günler kalmýþtý

Akþamýn ýlýk serinliðinde sokaklarca süzüldü
Cebinde parasý, hülyalarýn kýskacýnda dalýp durdu
Bir gün sonra köyümün gözlerimde bulutluðu daðýlacak
Birkaç gün sonra tarlamýzýn baþýnda bulunacak
Birkaç yýl sonra askere uðurlanacak
Ondan sonraki yýllarda evlenecek
Ondan sonra... Daha sonra, diye düþünüp duruyordu
Fakat Rabbimizin kader defterinden habersiz
Biraz sonra ruhunu uçuracak sonundan habersiz

Karanlýðýn içinde iki çift yýrtýcý gözler izinde
Takip ederler insana benzeyen eþkýyalar
Loþ ýþýðýn altýnda önünü kestiler yetim çocuðun
“Para, parayý ver çabuk “... Çýkar haydi
Yetim çocuk irkildi, gözleri büyüdü ve haykýrdý
“Hayýr, vermem paramla memleketime gideceðim”
Eþkýyanýn suratsýzlýðýna patlayan yumruk
Ve... Diðer hain keskin býçaðý sapladý. Yetimin kalbine
Çocuk kesik “ hý “ diyebildi. Oracýkta yere kapaklandý
Eþkýyalar ise karanlýðýn baðrýnda uzaklaþmýþtý
Kurban bayramýna yakýn, üç kuruþ için kurban edilmiþti...

Özkan Karaca


Sosyal Medyada Paylaşın: