-Başlıksız-

Sen Hep Þakacýktan Sever Ölümüne Ayrýlýrdýn

sen hep þakacýktan sever ölümüne ayrýlýrdýn
ayýlamazdým o hummalý caddesizlikten
sonbahar biterdi
geride her þeyi kirleten piç bir zaman kalýrdý
upuzak boðuk
tüm gitmelerimin karþýlýðý olarak gelir otururdu içime

çocukluðumuzun kýrýk camlarý oynaþýp dururdu
göz açýp kapayýncaya kadar bileklerimizde
uçarýn kaçarýn yok
hangi duvara dönüp baksan ayný çocukluk öyküsü
döllerdi tüm hüzünlerimizi
son mýrýltýsý yükselirken ilk ve son mutsuzluðumuzun
kaba saba sürüklendiðimiz o arkadaþsýz
ayrýlýklarýmýza mahkumiyetimiz

(hiçbir gitmek bu kadar dolmadýydý
gözlerimin evrenine
günaþýrý
felfecir
ama sensiz ölmeyi hiç
benimsememecesine)


ceketini alýp çýkardý kent içimizden
mevsimler avutacak bir kent bulamazdý
kentsiz mevsimsizleþirdik
sunturlu küfrünü saklamazdý kuþlar göðe
çer çöp unutulur yakýnlaþan sahilsizleþmeler
gelirdi gündemine günlerin gelip geçmesinin
hiçbir yaðmur saklayamazdý yaramazlýðýmýzý
aymazlýðýmýzý
ellerimiz yaðmurun artýðý deðildi


yaþamak kestirip atardý gitmek mahçupluðunda:

“sen olduðun yerde kal ben gideyim senden
ne de olsa ihanet de senin ayrýlýk da sende
üstelik bir de akþamüstü
üstelik bir de kýrmýþken þeytanýn bacaðýný kalbin
boþ vererek ayrý kentlerde kanamasýna
kapý týkýrtýnýzýn
can hýraþ umutlara”

üþürdük saklayarak birbirimizden saçlarýmýzý
ellerimize kýyamazdýk saçlarýmýzýn kaderi biz olurduk
ellerimizin kederi paylaþmak


þakacýktan unutur ölümüne hatýrlardým hatýrlamayý
yanýna yaklaþamazdým seni unutmanýn
evsiz barksýz olsa da uçurumlarýmýn hiçlikteki inadý
hatýrlamalarýn tutsaðýydý zamaný yaþamamý engelleyen

belki öykümüzün
belki bu þiirin sonu:

sevmek en büyük engelse
aramýzdaki tüm renklere aykýrý ayrýlýðýmýza
senleþtikçe görecek seni gözlerim olduðun gibi
köþeleri belirecek ellerinin yüzünün dudaðýný büküþünün
ve olmayacak hiçbir zaman þiirimin en güzel yeri
aþk olmaktan çýkan çocuðumuz

Kaðan Ýþçen





(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: