Yürürken bugün sessiz yollarýnda Keçiören’in, Anýlarda kalan o mesut günleri anýyorum. Þimdi hýrçýn bir delikanlý edasýyla garibim, Keçiören’i bir sevgili gibi kýskanýyorum...
Nedendir bilinmez böyle Keçiören’i seviþim, Burada saklýdýr ne varsa geçmiþe dair her þey. Ýlk aþkým ilk gözyaþým ilk acým ilk yaþam savaþým, Hey, her þeyi unutan Keçiören sokaklarý hey! ...
Þimdi vuslat vaktidir anla, avut sinende beni Ki, hatýralar bize bakýp gülücükler saçýyor. Öylesine gönülden sevmiþtik ki Keçiören’i, Ne býrakmýþssak geçmiþte, hepsi burada yaþýyor...
(Ankara, 04.04.2004)
Ali Rýza Atasoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
ali rıza atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.