Kimsesiz benim dünyam. Hiç kimsesiz kalacak, Buz kesen rüzgârlara, göðsümü açmýþ iken. Kelimede ben yokum. Düðündür korkutacak, Benim. Duy. Benim artýk. Þakayla söylenirken.
Þakasýný yapmasýn, hiç kimse bunu bana, Kaldýracak dert deðil, tükenen þu vakitte. Zamanla kavga edip, tutunurken dalýna, Ölümdür anlaþýlmaz, denilmez bu vakitte.
Musalla bana sýrdaþ, dostum ise taþýmdýr. Baðýþ, atýfet, ecir, imdat, inayet, kerim. Lütfunla, muavenet, varlýðýma yardýmdýr, Sensin bana bir çizgi, o çizgide beklerim.
O çizgiyi doladým, kapýmýn her yanýna, Þafaklar bana çile, penceremin yanýnda. Sevdamý ömür tuttum, her güneþ doðuþuna, Uzaktan bir tebessüm, yeþeriyor umutta.
Þahin HANELÇÝ 30-Aðustos –2006 Palandöken- Erzurum
Fotoðraf Cemile Haþimoðlu’na aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şahin Hanelçi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.