Öyle bir an gelir ki, sihirli el dokunur. Sevginin týlsýmýnda, umutsuzluk kaybolur. Doðrulup da yönelsen, yapaylýktan uzakta. Ýmkânsýz denilen aþk, gelir yine de bulur.
Geçer mi burdan týlsým, dememeli hiçbir an. Düþündün mü görürsün, kuþlarýn kanadýndan. Tutunursan dalýna, uçan Anka kuþunun Alýp götürür seni, hiçliðin sýnýrýndan.
Gerçekten sevmelisin, týlsýmý burda bunun. Kulak asma sözüne, ne þunlarýn, ne bunun. Dostlarýn taþ atmýyor. Sendeki yaralarýn. Gülerek sunduklarý, sebebi güldür, bunun.
Kimi dost, kimi düþman, hepsi ayný kefede. Toplanmýþ meþk ederler, ruh denilen kafeste. Koy karþýsýna aðýrlýk, olsa bile kuþ tüyü. Varlýklarý hiç olur. Aðlamayýp gülse de.
Þahin HANELÇÝ 12.12.2006 Ortaköy / Ýstanbul Sosyal Medyada Paylaşın:
Şahin Hanelçi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.