ben kendimi
son/uçsuz yola döktüm..
saçlarýma düðümler yaptým
ellerime zalimin kýnasý karýldý
býktým ...
en býkkýn zamanlarýn içinde
tepeüstü düþmekten
acýmaktan
kanamaktan
dipçik dürtüleri sözlerin ürküten
kifayetsizliðinden
üryandi ,asiydi rüyalarým
bir deli sevda taktým eteklerimde
aðýrlýðýnca
sürümekten
dizlerim örsümüþ, yaralar baðladý
düþ gitmelerinden
can/sýzým
sen gidince çekilir damarýmda kalan son kan
güneþi perdelerim
gündüzü siyah türbemde
gözlerinin duasýna kilitlerim
bütün dallarýna mevsimin
baharý men ederim..
soluk benizli bir kitabin son sayfasýnda
adým yazýyor
gökyüzüne daðýlmýþlýðým kadar
parçalara bölünmüþ
sözcüklerim
hece hece toplarým her birini,
dilimin esiriyim
konuþamam
asýlý kalýr
cümlelerim..
yastýðýmýn altýna istif edilmiþ düþler ,
gülüþünün çerçevesine sürülmüþ
içinde ben
içimde sen
ýslanýrsa umarsýz gecenin nemli mateminde
korkularým dökülür
ulu orta kalýrým
ayarsýz bir zaman saati yüklenir sýrtýma
benzimde gölgen aðarýr
ben kalýrým
dökülmüþlüðümün kýyametinde....
YILDIZ