ZAMAN

ZAMAN

Zaman eskitir her þeyi
Olmayan zaman, bizim yarattýðýmýz
Oysa dünya ayný dünyadýr
Irmak ayný , dað ayný.
Ýnsanda, hayvanda, bitkide
Eskimektir, yaþlanmaktýr, fark etmektir
Ölmektir zaman.

Gölgesi olmayan geçmiþi
Ve geleceði bilmez ki zaman
Yalnýzca nesneler, nesneler, nesneler…

Korkular zaman mýdýr?
Mutluluklar hüzünler,
Tüm duygular ondadýr
Sesleri toplamýþtýr sessizliðinde.

Takvimler yitirmiþtir onu
Unutmuþtur saatler neyi ölçtüðünü
Çürük doðmuþtur ölüdür ruhu
Ne camdýr ne plastik ne duygu
Þafaðý kirletmeye gücü yetmez
Korkunç yaðmurun altýnda
Geceyarýsýný sýrýlsýklam geçiyor zaman
Sararan otun, solan gülün
Hücresinde ölüyor zaman.

Gece vardiyasýnýn, gözleri
Uykuya çekilmiþ
Döküm iþçisinin bakýþýnda
Zaman çözüldü buzundan
Yarýldý bir yýldýrým þakýrtýsýyla
Kurþunlar gelip geçerken
Aydýnlýktan karanlýða
Durmuþ saatler gösterdi zamaný en doðru
Çünkü bir vakte aitti onlar
Sadece bir vakte
Gerçek zaman onlarýnkiydi
Çalýþan saatlerin sahtesinde yaþadýk hep oysa.

Hiçbirþeyin tekrarýný sevdim zamanda
Tüm çözümler çýkmaza dönüþürken
Korkularýn depreþtiði vakitti
Eskimeyen yalnýzlýðýn dýþýnda.

Haziran 2008.

Sosyal Medyada Paylaşın: