Kalburüstü akþamlarý
koy þöyle bir köþeye…
Iþýk ölüleri yürürken caddeler de
hep mi mavi görünür bu kent
Pier Loti-den izlenildiðinde.
Ve günün en zor saatlerinde
aðzýnda köpüðüyle, öpülesi bir genç kýz gibi
gülerken Sarayburnu,
it tortusu ve kokusu dahil olsa dahi
sen hiçbir þeye deðiþilmezsin
Galata-da akþamüstü.
Saçlarýný rüzgar parçalamasýdýr
bu þehirde aþýk olmak
ki bir sabah inip otobüsten
kývrýmlarýnda Kireçburnu’nun
yosunlarý koklamayýp
dalgalarý avuçlamadýysan
bildiðin bütün aþklar, yalandýr o zaman.
Uðuldayan ki hep uðuldayan
bir sancý ve durgun uykusuzlukla
Hisar-da gölgen boy atmamýþsa
ne önemi kalýr doðacak güneþin.
Aþkca’da
deðil midir acýrken dilin
merhem niyetine gözlerin
ve de sözlerin yoksa.
Caným Ýstanbul
karým Ýstanbul
kýzým Ýstanbul
anam Ýstanbul
babam yok benim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.