Ne zaman çaresiz kalsam Günahlarýn en büyüðünü iþlemiþcesine Önüme baksam, Dibine girecek bir yer aramaya kalksam Çok deðil, bir tek canýmdan kurtulmaya çalýþsam
Iraktan deðil, buz tutmuþ çatlaklarýmdan, Yüreðin fay hattý kýrýklarýndan Fýþkýrýr, anamýn dilinden Paslý yürek ininden Ýnsanlýðýmý ayakta tutan Maneviyatýn içinden Sabah, öðlen, akþam demeden, Genç, yaþlý ayýrt etmeden, Diðer insanlarýn aksine hiçbir karþýlýk beklemeden
Bir bebek kokusu gibi, cennetin en güzel hazinesi Varlýðýmýn vazgeçilmezi, Dünümün, bugünümün ve de varsa yarýnýmýn tek varisi
Duam…
Ýnsanlarýn zalimliklerinden ve de Tüm dünyanýn kirliliklerinden sana koþsam Sana sarýlsam… Gözüm hayret, yüreðim þahitlik etse Sende saklý kâinat þifresine…
Nesli tükenen kuþlar gibi azalmasa iyi insanlar Ve manasýna sýðýndýðým yaradýlýþý Unutmasalar… Yüzlerce duayla yürekler meþgul olsa Ta ki ecel bizi bulana kadar… Sosyal Medyada Paylaşın:
poetess Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.