GECE...
GECE...
Soðuðun kahbe ayazýna vururken bedenim.
Yüreðimde bir gül seni bekler yüreðim.
Ellerimde bir meþale alevlenip yansa.
Yüreðimi ýsýtan bir mum olsa yanýmda.
Karanlýk gecelerde acep olur mu bir sabah.
Ümitsiz olma gönlüm o zaman bulursun felah.
Geceler ýzdýrabým olsada uyanmazdým.
Ölülerin korkusu dirileri yazmazdým.
Sen temizsin pak toprak kirli göründün gece.
Zeradetin çýkacak bekle dinince gece.
Sen yokluktan gelip zamaný karartmýþsýn.
Kapalý perdeleri bir bir sýyrýp açmýþsýn.
Mehtabý özleyenler her zaman seni bekler.
Çirkin olsada yüzleri açar pak gönüller.
Ey benim tatlý hýrçýn hiç uslanmaz çocuðum.
Karanlýkta uyudum bak güneþle doðumum.
Semaya perdeler çektim üzerinde ak var.
Utanmayýn karanlýklar sizi aðartan karlar.
Gece ey sökmesýni istemediðim þafaklar.
Beni tek siz geceyi bilenler anlayacaklar.
Ey karanlýk gecede Allaha yakýn baþým.
Teheccüdde doðdum ben seher vakti kalkarým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.