Gül yüzlüm diyordum sana ay güzelim oysa sen ; ’ Delinin birisi o ! ’ demiþsin bana ne kadar haklýsýn bilemezsin döndüðünce anlatayým dilimin kulaðýný ver ve dinle biraz...
Hiç gül yüzüne yakýndan eðilip de baktýn mý sen, okþadýn mý yaprak yaprak ne kadar güzel, gül kokusu bu sýcaklýk o serinlik havayý dolduran toprak koklayýp ýtrýný sindirdin mi ciðerlerine boþ ver sarýyý kýrmýzýyý bakma hiç diðerlerine deðdi mi gül pembe dudaklarýn pembesine gülün sarýlýp öptün mü delicesine bir gülü düþürüp hasreti sýcaðýna gönlünün...
Sen yoksun diye uçup gitti benden sorma þimdi neydi eksilen; aklým be güzelim nasýl olur bilmezsin delice sevdiðimi sen bil de þimdi belki geri alýrsýn söylediðini incindin mi yoksa ya benim sevgim, bendeki in cin sevemiyeceðin kadar çoksa daðýlsa yeryüzünün tüm kovanlarý arýlarý baþýna çökse çekemezsin bu acýyý ve toplayamazsýn bunca balý; iþte bu yürek sana öylesine sevdalý öyleyse deli demek mi gerek böylesine kocaman, daðlar kadar güçlü seviyor seni, sevecek hep bu deli yürek...
Dile kolay deli demek marifet o deðil ki, sevebilmek, akla zarar anla iþte bu göz yaþý keder bu damlalar bu yaðmur, bu saðanak özlem,gök gürültüsü akýl çatlaðý, iç kýrýklar ve bunca sudan sebep aðlamaya bahane dayanýlmaz hýçkýrýklar bilsen ah, daha neler, neler neler var ?!
Hâlâ ýsrarlý mýsýn sözlerinde peki diyelim ki deliyim ben aptalým, sen çok zeki; al iþte sana, dosyalarca þiir peki bunlar ne yüzlerce tükenmiþ kalem (?) aylarca gündüz yýllarca gece binlerce yýldýz yapayalnýz, sen bir baþka âlem ben aþka âlem daha ne desin ki dilim deliyim be gülüm ’ Gül Delisi ’ yim yýllardýr sokaklarda gâh oturup gâhi kalkan elinde defter,kâðýt kalem ay’a, suya, güne /bakan sönmüþ yýldýzlara çýkýp gecenin lâmbalarýný yakan baþkalarýna zararsýz kendine yararsýz iþler yapan, elinin b/irisiyim iþte dediðin gibi ben...
Belki bir gün, aklým baþýma gelir de benim ben de bu di/yârdan senin gibi apansýz alýp baþýmý, çekip gidebilirim, delisiz kalsýn bu kent ne sana ne bana ne de baþkasýna,ellere dert; bu hal o/hal (?) olaðan üstü memleket her gün içimde yeni kuþlar ölüyor ’ Ya sev ya da terket ! ’
Þaban AKTAÞ 27.09.1998-14.11.2008
(*)Gül Delisi:Özdemir Asaf’ýn bir þiirinin adýdýr.
AGSS SERÝSÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şaban Aktaş (Homerotik) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.