mumyalanmýþ zamansýz biriydi sokratik sorgulasa da yaþamý çok iyi biliyordu bir enkazdan nasýl bir tapýnak kurulabileceðini cehennemin zebanilerine bile alýþýrdý istesin yeter ki insan neron’a hýrslarý ihtiraslarý deðil miydi roma ‘yý yaktýran
gücü arama isteði
erkeðin atomik yapýsýnda saklý
zamansýz biriydi
kafasý gelecekle dolu
sürüngenlerle kuþlar bir terazinin kefesinde olur muydu hiç dengede buðulu bakýþlarýnýn arkasýnda gizli nice bahçeler saklý
akýl harcý mýydý deþmek geçmiþin yaralarýný
mahpus emeklisi severdi gün batýmýný ateþli hayaller… volkanik düþünceler… ve istanbul ‘un efsun kokusu býrakmadý hiçbir zaman peþini
incitse de sessizlik kimse dinlemezdi bilirdi türkülerini
ne çok zaman geçirmiþti mahpushanede aþksýz ve istanbulsuz yine de düþsel bir güçle çarpardý kalbi durmadan dalgalarla çalkalanan kayalar misali
gönül gençyýlmaz istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
gönül gençyılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.