Gün seni getirmese de bana, beni götürür. Ölüm bir aþk þarkýsý gibi, seni götürmese de, beni götürür.
Daha anlamadan seni, daha tanýmadan aynanýn karanlýk yüzünü, beni senin içinde bir yerlere, belki ahým a, belki þiir renginde bir geceye, yani bana, yani sana götürür.
Gün seni getirmese de bana, ölüm bir aþk þarkýsý gibi, beni götürür.
Gözlerinin karþýsýnda benim gözlerim. Ellerim saçlarýyla meþgul hayalinin. Ýçim bir burulur ki sorma. Þurama bir þey oturur. Yani sen, yani içime bir þey. Akþam pusuyla çöker, kýzýlýna güneþin. Gözlerin, yüreðimin pususu na. Oy gözleri siyah, Siyahýn ölüme götürür.
Bir daha hatýrlamayacaðým. Ölümüm diriliþim olacak. Bir kýr çiçeðinde, alem in içinde, yüreðinin içinde, aklýna her geliþinde hatýrlayacaksýn. Ve ben, ölümümün ardýndan dirilmiþ olacaðým.
Korkaðý olmaz böyle bir aþkýn. Zillet nimet sayýlýr. Ýçimde bir þeyler tutar beni, tutar sana götürür.
Abdullah Ecevit Sosyal Medyada Paylaşın:
abdullahecevit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.