Çok üzgün süzgünmüþsün yazýk bana ki hala acýyorum sana Haklýyým ama yine de sen de haklýsýn deli veli ana Saygý duyarým anasýna atasýna ne olsa uyana Lakin haksýzlýkta hudutsuzluktu edilenler sonuçta olan oldu bana
Kalbime oklar saplandý býçaklar girdi sanki olup acýlandým Sonbaharýmda hem de ciðerimden yaralandým Sabýr taþý gibiydim ben ne zehirlerle aðýlandým En kötü zamanlarýmda yoktun yanýmda hýyanetine þaþakaldým
Güya sendin beni gözünden kýskanan, hep sevdiðini söyleyen? Ayrýldýk oysa çok mu seviniyordunuz gülleri ezip çiðner iken? Ah ah yuvayý yapan bir de yýkmalý deðildi ah haddini bilmeyen! Beþ gülünün anasýyým demeye gerek mi var yok ki bilmeyen.
06.10.2008.Ýzmir. Müfide DECDELÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müfide Decdeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.