Susmalarým kuþattý yine geceyi Dilimi acýlarýn duvarýna mýhladým Sen konuþ bari gözlerim Seyrin bir yangýna durmuþ, Annelerin ak sütüne is düþmüþ Ýnsanlýðýn daðlarýna sis düþmüþ Mahluka karýþmýþ beþer, Kalbim nasýl tutunsun Gövdemden düþer.
Dinmiyor hiç aklýmýn uðultusu Gövdemin duvarlarýna Baþýný vura vura Kendini kanatýyor kalbim.
Tarifi yok bu ruh bulantýsýnýn Gözlerim kulaklarýmdan Saðýrlýk dileniyor Evreni alan aklým Ýþte bunu almýyor Yaþ on dört deyince artýk Ýnsanlarýn aklýna Parklarda koþup oynayan Kýz çocuklarý gelmiyor.
Denklemler kendini parçalýyor Rakamlardan utanýyor matematik Elliden Yetmiþten on dört çýkýnca Kapkara bir utanç kalýyor.
Barýþ Çelimli Sosyal Medyada Paylaşın:
Barış Çelimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.