Boğaz Esintileri

Ýnci küpeleriyle gülümsüyordu köprü.
Mavi mavi savrulurken halkalar, sanki hilal
Sanki hep gemiyle yolculuk
Ay’ýn kopuk yarýsý, yýldýz düþüþü dalgalar
Gece kendi oluyordu, gündüz baþkasý.

Battýkça batýyordu gün, karidesler uzun oturuþta
Kimi seðiriyordu tutarak nefesini tabakta,
Kimi yolculuk hazýrlýðýnda, tebessümünde suyun
Týpký bir isim, týpký bir ýþýk gibi
Düþüyordu sýð sularýna güçsüzlüðün.

Sapsarý bir çýðlýktý geceyi ateþleyen on meþale
Ýyi ki doðdun, iyi ki varsýn coþkusu hep birlikte
Ayaklar çapraz dansta papyonlar izdüþümü
Doðum Günü kýzý yani garson kýz
Kaldýrýrken dalga boyu kirpiklerini
Dümdüz aynasýnda buluþuyorduk oymalý tavanýn
Gökkuþaðý oluyorduk o an, ya da Boðaz esintisi

Hiç kimse seyretmedi belki bizden baþka
Beþik beþik dalgalar, yosun yüzlü gemiler
Ve gemilerle yüklü düþler arasýnda
Usulca yürüdük Ay’ýn kanatlarýna hayranlýkla
Düþe düþ oluyordu ilk duraðý gökyüzünün
Bölüþüyordu rengârenk sularý ayaklarýmýz
Rüzgâr olup, anafor olup çarpýþýrken yansýlarla

Bir serip, bir geri çekiyordum dizelerimi.
Ay koþuyordu, deniz delik deþik
Gümüþi aðlarla sarýlýyordu her yanýmýz
Önümüzde þiir yüklü faytonlar mola veriyordu.
Terliyordu sýska bir tayfanýn býyýklarýnda zaman
Ve sadece biz tanýk oluyorduk öfkesine dalgalarýn.
Sadece biz, belki ilk defa
Ýstanbul’u, uykusunda yakalýyorduk.



Sosyal Medyada Paylaşın: