ne çok kalabalýksýn sen.. oysa bir tek kadýný sevmiþtim... bir sözünden kafiyeler uydurduðum ordasýn diye, varsýn diye, okursun diye paniklediðim olur olmaz sonra tamam okudu deyip gülümsediðim bir kadýndýn sen tanýdým diyebildiðim teninin tuzu dudaklarýmda inkar edemediðim ne cok korkmuþtum dizlerinin dibinde kýrýlmaktan cok kýrmaktan yarým kalmaktan belkide en ateþli yerinde sevdanýn belki de öyle yorgundum ki bir kez daha öpse beni kalbim buna dayanmazý düþünüyorken ayrýlýk bir otobüs penceresine sýðmýþtý sanki bir kac dakika önce o güzel dudaklar benim tarafýmdan öpülmemiþ gibi bir hoþçakalý fýsýldýyorlarken...
Sosyal Medyada Paylaşın:
LostsouL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.