Hüzün kazýnmýþtýr gönül daðarcýðýmda Hüzün yazar sanki benim anlýmda Doðrudur bu benim geliþ gidiþatým aslýnda Lakin illa bu gün Bu gün on kasým’da
Beterim çok beterim Bu günüm her günümden Daha bir zor Bu gün zorum çözülmezim
Bütünüyle yaðmurlarým akarlarda Ben böyle yine her on kasým’da Daha bir acý dolarým varlýðýmda Yýkýlýrým Ata’mýzýn yokluðunun... Acýsýnýn aðýrlýðýnda
Ben bu yaþa gelende Ben bende yüreðim alevde Hele illa on kasým’da Yanarým sabah saat dokuzu beþ geçeden. Kararýp köz olurum. Kederden günden geceden.
Sanki sarý saçlýmý Sanki mavi gözlümü Yeni yitirmiþim Her gün bu günden Acýlýyým her günden bu gün.
Bir sözü bir çok sözü... Çok teselli eder Ýlla velakin... Yokluðu deðil. Yokluðunla tesellisizim Yokluðunla acýlarda kederdeyim Yokluðunla özlemlerdeyim.
Böyle büyük bir Türk Kalplerde yaþayacaktýr Beyinlerde yaþayacaktýr Ve yaþam var oldukca anýlacaktýr. Çok büyük özlemlerle Özlenilecektir. O büyük Türk Atatürk’tür tek. MUSTAFA KEMAL ATATÜRK.
10.11.2008.Ýzmir. Müfide DECDELÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müfide Decdeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.