Kurudu Pınarlarım

Kurudu pýnarlarým
Susuz kaldým derede
Gece gündüz aðlarým
Oturup pencerede.

Cývýl cývýl öterken
Yüreðimdeki kuþlar
Sanki öldüler erken
Ortadan kaybolmuþlar.

Ne gelen var ne giden
Kapýma uðrayan yok
Yalnýz kalýnca birden
Derdim eskisinden çok.

Kuru bir yaprak bile
Bir þeyleri anlatýr
Gönlüm gelirse dile
Dinleyeni aðlatýr.

Bayram yeri gibiydi
Gönlüm eskiden benim
Gelen tekrar gelirdi
Çoktu benim sevenim.

Kurudu dört bir yaným
Hasret kaldým herþeye
Þimdi kuru bir caným
Mecalim yok sevmeye.

Mehmet Ali Çýbýklý



Sosyal Medyada Paylaşın: