ÇOK SUSADIM

Düþlere kundakladým kendimi
Günü kurtarma telaþýnda yine saatler
Aklýmý sürükledim koridorlarda
Kalp atýþlarýmda çýrpýndý iki kýrlangýç
Gamzelerime saklandý mahcup gülüþler
Kaçýrýlan uçaklar gizlendi bulutlarýma
Kurumuþ bir sarnýçta, gazel dinledi ömrüm
Anýlarýn saçlarý sardý tüm benliðimi
Yamalý giysiler giyindi çocukluðum
Pençeli papuç sesleri kaldýrýmlarda
Gökkuþaðýný doladým belime
Çemberimde çevirdim dolunayý
Halkalandý etrafýmda gurbet kuþlarý
Dallarýmda kýzardý domatesler
Ýplerinde kurudu iç çamaþýrlarým
Kafayý demledi, meyhaneler
Yeþili sararmýþ mevsimlerden kalmayým.
Falez kayalarý koptu yüreðimde
Naif bir tabloda, hayata bakýþ açým
Buruk yalnýzlýða açýldý nilüferler
Sabýrla bekledi köþesinde mutluluklar
Dikenlerini okþadým kederli hayatýmýn.
Ayýplarýmý örttü kara geceler
Kutsal emanetler gibi, bayramlýklar
Yýldýzlar sakladý sýrlarýmý
Kendi boþluðuna gömüldü dünyam
Dost yüzler tanýdým, bir yaný karanlýk
Kar üstüne kar yaðdý Davras Daðý’ nýn
Karýnca seli aktý duygularýma...
Duvarlarýn ardýnda dinledim yeþilin duasýný
Sabýr aðacýna baðladým umutlarýmý
Kök boyalý acýlar dokudum tezgahlarda
Haykýrsam sesim dönüp gelirdi bana
Titrek alevler ürperdi, apseleri zonkladý pembe güllerin
Kirkit seslerinde bölündü uykularým
Güneþ kýrýntýlarýný topluyordu çöpçüler
Yaþýyorum, çok þükür nefes alýyorum
Su yerine þiir içiyorum, çok susadým…

Sedat Erdoðdu- ISPARTA-


Sosyal Medyada Paylaşın: