Ýnsan doðar, zaman baþlar;
Her sanise ölüme doðru...
Ýnsan büyür, zaman akar;
Her geçen gün, ölüme doðru...
Ýnsan koþar, zaman koþar;
Iþýk hýzýyla ölüme doðru...
Ýnsan beþer , bazen þaþar;
Her gittiði yol, ölüme doðru...
Dünya yalan, insan yalan;
Geçip gider ölüme doðru...
Çalýþ, kazan ve oyalan;
Gideceksin sonunda ölüme doðru...
Ne paran kurtarýr, ne de þöhretin;
Gideceksin bir gün, ölüme doðru...
Bir gün dolacak zaman iddetin;
Sende gideceksin ölüme doðru...
Dünyaný da unutma, ahiretini de;
Her gittiði yol, ölüme doðru...
Acýyý da tadacan, mutluluðu da;
Dönüþü yok, gidecen ölüme doðru...
Yýlmaz Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.