Ýki deli sokakta karþýlaþtý,
Baþladýlar kavgaya,
Yumruklar tekmelere karýþtý,
Kanlar baþladý akmaya,
Halk girerek araya,
Engel oldular bir faciaya,
Çekti yaþlý bir adam ikisini ayrý köþeye,
Sordu birine, hele anlat derdin ne diye,
Çekerek içini deli, baþladý anlatmaya:
—Ben onun sevdiði kýzla evlendim,
Zenginliðimi Leyla’nýn ayaklarýna serdim,
Kimseden itiraz görmedim.
Düðünler dernekler kuruldu,
Altýn tablalarda þerbetler sunuldu.
Kýrk gün kýrk gece derken,
Mutluluða ererken,
Leyla güzelliðinde kötü yanýný saklamýþ,
Meðerse o, paraya tamahlanmýþ.
Bunu çok geç anlamýþtým,
Ne yazýk ki her þeyimden olmuþtum.
Leyla servetimle sürerken sefa,
Bense, ekmeðe muhtaç çekerim cefa...
O, sevmeseydi Leyla’yý,
Ýnat olsun diye alýr mýydým, belayý?
Þimdi çok piþmaným,
Beni bu hallere düþürene düþmaným...
—Evladým aklýn gitmiþ senin baþýndan,
Suç sendeyken ne istersin bu zavallýdan,
Bir daha geçmeyesin sakýn buradan...
.....
Deli uzaklaþýr, yaþlý adam gelir diðerinin yanýna,
—Sen anlat hele nedir derdin?
Çeker içini çok derinlerden,
Yaþlar sel olur gözlerinden...
—Sevdim Leyla’yý bir ömür boyu,
Hüsranla bitti aþkýmýn sonu,
O, olmasa alacaktým Leyla’yý,
Tadacaktým tarifsiz mutluluklarý,
Fark edecektim, güzel dünyayý...
O güçlüydü, paralýydý,
Üstelikte yakýþýklýydý,
Ýnat uðruna aldý Leyla’yý
Bana dar ederek dünyayý...
—Evladým, yaptýðýn çok yanlýþ,
Olmayan yola da, yapýlmaz yarýþ,
Kendine çekidüzen ver, kendinle barýþ...
Aldýysa ne oldu Leyla’yý,
Buldu bak, kocan bir belayý,
Gördüm Leyla’yý anlattýðýn kadar deðil,
Ýster aþkýný haykýr, ister önünde eðil,
Sevdiði tek þey para, aþk ona göre deðil...
—sen, benim gözümle göremedin ki Leyla’yý,
Baþka görürdün o zaman koca dünyayý,
Ýyileþtiremem kalbimdeki koca yarayý...
Ýhtiyar þaþýrýp kaldý,
Ortada iki mecnun, birde Leyla olamayan, Leyla vardý;
Ýki mecnuna hayat dar, Leyla’ya bahardý...
Yýlmaz Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.