coşku

þýk metalden bir göðe bakýyordu

aðlamaktan ne uzaktý gözleri

önemli bir sessizliðe adapte olmuþtu

kalbinden akan nehir kan deðildi artýk

büyülü bir ýþýk yükseliyordu yüreðinden

bu ýþýðýn altýnda atlar dört nala koþuyor

tüm evren sevgiyle coþuyordu



biliyordu,

sevgi ile yaklaþamazdý ona

sevgi onun tohumu deðildi

sular durulduðuna ve

yaðmur dindiðinde

sessizlik hakim olacak

büyü tüm görkemiyle kainatý yeniden dolduracaktý

kazanan ile kaybeden o zaman belli olacak

renkler gerçekten de sonsuza dek

birbirinden ayrýlacaktý.



büyülü evrene hoþgeldiniz diyecek

kocaman aðýzlarýyla gülümseyeceklerdi,



dünya daha bir tozpembe görünecek

çok aþaðýlarda

gökyüzünün sessizlik dolu zarlarýnýn altýnda

ýþýklar bir bir yanmaya baþlayacaktý,



dünya o zaman da bu zaman da

benzer türküsüne devam edecekti.
Sosyal Medyada Paylaşın: